Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που παραλάβαμε –σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη- ήταν η δραματική κατάσταση των αστικών συγκοινωνιών. Ακόμα και στο μετρό, που κάποτε ήταν υπόδειγμα, το 1/3 των συρμών ήταν εκτός λειτουργίας! Μέρα με τη μέρα προσπαθούμε να πετυχαίνουμε κάποιες επιμέρους λύσεις: κυρίως επισκευάζοντας και βγάζοντας περισσότερα λεωφορεία στους δρόμους και μειώνοντας τους μέσους χρόνους αναμονής στο μετρό που το καλοκαίρι είχαν ξεφύγει. Παλεύουμε. Όμως η αλήθεια είναι ότι οι πολίτες ακόμα δεν είναι καθόλου ικανοποιημένοι. Και με το δίκιο τους. Μια κατάσταση που αφέθηκε να βαρέσει διάλυση επί 4,5 χρόνια, δυστυχώς δεν μπορεί να αλλάξει θεαματικά μέσα σε λίγους μήνες.

Για να λυθούν τα προβλήματα, απαιτείται χρόνος. Η σωστότερη συντήρηση λεωφορείων και συρμών, οι προμήθειες νέων οχημάτων, ή και ανταλλακτικών, απαιτούν διαδικασίες που έχουν ήδη ξεκινήσει αλλά –για λόγους διαφάνειας αλλά και εξαιτίας της γραφειοκρατίας- είναι λιγότερο ή περισσότερο χρονοβόρες. Μέχρι να έρθει, λοιπόν, ο στόλος και η υλικοτεχνική υποδομή μας στο επίπεδο που πρέπει, αυτό που κάνουμε ουσιαστικά είναι μια
παρατεταμένη διαχείριση κρίσης.

Το βέβαιο είναι πως δεν γίνεται να φτάσουμε τις αστικές συγκοινωνίες στο επίπεδο που πρέπει και αξίζουν οι συμπολίτες μας, χωρίς να δίνουν όσοι εργάζονται σε αυτές τον καλύτερό τους εαυτό. Σε αυτούς βασιζόμαστε.

Για τον λόγο αυτό, μία από τις πρώτες κινήσεις που κάναμε ήταν να αντιμετωπίσουμε με υπευθυνότητα το θέμα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, για τις οποίες η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ενέπαιζε τους εργαζόμενους… Εμείς, επειδή από αυτούς τους ανθρώπους περιμένουμε να βάλουν πλάτη ιδίως τώρα στα δύσκολα για τις αστικές συγκοινωνίες, τους μιλήσαμε με ειλικρίνεια. Ακόμα και προβλέψεις που φαίνονται υπερβολικές, συμφωνήσαμε να συνεχίσουν να ισχύουν για το 2019 και από το 2020 να τα ξανασυζητήσουμε όλα.

Στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς εργάζονται πολλοί άξιοι και φιλότιμοι επαγγελματίες. Όμως, υπάρχουν και ορισμένοι που δεν έχουν ξεπεράσει την κακή νοοτροπία του «βολέματος». Πριν λίγες μέρες, δοκιμάσαμε
–όλοι οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου- μια δυσάρεστη έκπληξη. Σεβόμαστε το δικαίωμα της απεργίας. Όμως η αιφνιδιαστική στάση εργασίας στο Μετρό ως αντίδραση στην αυτονόητη απόφαση 21 υπάλληλοι να ενισχύσουν τα εκδοτήρια ώστε να μειωθεί η ταλαιπωρία των πολιτών, ήταν μια κίνηση έξω από κάθε κοινωνικό και
επαγγελματικό μέτρο. Πόσο μάλλον που αποφασίστηκε και εφαρμόστηκε από μια μειοψηφία.

Ήταν μια κίνηση που όχι μόνο δημιούργησε σοβαρά προβλήματα στην πόλη, αλλά και δυσφήμισε βαρύτατα τους ίδιους τους εργαζόμενους στα μάτια των συμπολιτών τους. Γιατί ο εργαζόμενος που απλώς δεν θέλει να ξεβολευτεί, δεν μπορεί να εκβιάζει παρεμποδίζοντας τον εργαζόμενο που θέλει να πάρει το Μετρό για να πάει στη δουλειά του. Αυτό δεν γίνεται αποδεκτό σε καμία σύγχρονη κοινωνία.

Ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι κρίσιμες θέσεις όπως οι εκδότες εισιτηρίων πρέπει να ενισχυθούν. Αυτή τη στιγμή, αυτό μπορεί να γίνει μόνο με εσωτερικές μετακινήσεις. Παράλληλα, βέβαια, προχωράμε και στην ενίσχυση των σταθμών μέσα στο επόμενο 4μηνο με περισσότερα από 100 επιπλέον ακυρωτικά μηχανήματα.

Κάτι ακόμα που μας δίδαξε αυτή η καταχρηστική στάση εργασίας, είναι ότι  το Μετρό δεν πρέπει να μένει χωρίς προσωπικό ασφαλείας σε τέτοιες περιπτώσεις. Έστω και με πιο αραιά δρομολόγια, ο κόσμος θα πρέπει να μπορεί να πάει στη δουλειά του. Κα αυτό αλλάζει άμεσα, με νομοθετική ρύθμιση ανάλογη με αυτή που ισχύει σε άλλες χώρες.

Τις αστικές συγκοινωνίες που αξίζουν στους συμπολίτες μας, μπορούμε να τις φτιάξουμε μόνο μαζί με τους εργαζόμενους σε αυτές. Αυτοί κινούν τα τρένα και τα λεωφορεία της πόλης. Αν κάποιοι συνδικαλιστές δεν νιώθουν τον παλμό της κοινωνίας, ας μην δυσφημούν τους συναδέλφους τους. Ως κυβέρνηση, κοιτάμε στα μάτια πρωτίστως το επιβατικό κοινό που έχει κάνει τόση υπομονή, αλλά και τους εργαζόμενους και είμαστε αποφασισμένοι να προχωρήσουμε όλοι μαζί.